ნამქერი

სადღაც ნამქერი ცვიოდა ნელა
ეფინებოდა ამ გულს დაღალულს
დღეს შენს თვალებში რატომღაც ბნელა
მე ვერ გაგიმხელ ამ გრძნობას მალულს
და მე მიყვარხარ ძლიერ და დიდად
დიდხანს გიძღვნიდი შენზე ოცნებებს
მე ამ ფიქრებმა დამარქვა ქარვა
სულში ჩამოღვრილ დამშრალი ღობედ
ჩემი საფლავის ქვაზე ნაწერი
მე ჩემი გრძნობა იქაც გამყვება
სადაც სიყვარულს დაარბევს ბნელი
სადაც სიყვარულს არ ელტვის ყველა
შენზე რითმები ქარში ნამღერი
დღეს მას მიჰყვება ონკანის წყლისას
შენ ჩემი გულის დაანთე ცეცხლი
ცეცხლი რომელიც ანთებს და ბზინავს
და მე გაქცეულ ფოთოლს ვედრები
სიოს ტალღებზე რომ ცურავს რინდად
მე დანაშავედ იმიტომ გთვლიდი
რომ შემიყვარდი და გიწერ რიტმად
მე მარტოდ ვიდექ იმ დულის კართან
რომელზეც წერამ მიმატა თეთრი
ჩემი თითები დააშრობს მელანს
ვითარცა ვწერდი და ისევ გწერდი
როცა სიბნელე გაფერმკთალდება
და ჩემი შენში დაიდებს ბუდეს
ჩვენი ფიქრები ერთხმად ერთდება
ბოლოს ეს ცრემლი დაარბევს გუბეს
და ცეცხლად მეწვის ეს გრძნობა ჩემი
შენთვის ამის თქმას წინ არვინ უდგას
და მაინც შორით წაგვიყვანს გემი
სევდით გესროდი ბუმბულის გუნდას
მე უბადრუკი დავდივარ ასე
ასე უმეცარ უბედურ გზებით
ჩემში იმეფებს ის ღამე როცა
როდესაც ამბორს მაჩუქებ ლექსით
უკუნეთ ღრიჭოს სანთლით ვქოლავდი
ვაზრობდი ბევრს და ვფიქრობდი ყოველს
ასე სარკის წინ მშვიდად ვიჯექი
ასე პირველად მახინჯი ვპოვე
მე შენთვის მინდა ყოველი ღამე
მინდა გაჩუქო ცა მზე და მიწა
ერთხელ მოგიკრეფ მთვარეს გავსებულს
და ასე შენში ვიქნები ფიქრად