ხელის თითები ნარნარად რეკდა
ეგ ხელის გული სათუთი იყო
მტევანი მომცრო ზომისა გახლდათ
ჩემს ხელზედ იჯდა ლამაზი გოგო
თვალები რაღაც ბრწყინავდნენ მზერით
მზერა რომელიც ჩანერგა ღმერთმა
თვალებში სადღაც მოსჩანდა შორით
თითქოს გაისმა ელვა და სჭექდა
ვიცი ხატება შენი წარმართის
რომ დაგიფიცო ღმერთი გამიწყრება
რადგან მან იცის გულის კუნჭულში
რომ მასზე მეტად შენ ხარ და ლეწავს
ის ლეწავს ყოველს რაც კი უფალმა
მე დამაბერტყა რომ ვწერო შენთვის
ეს სიყვარული ქალვაჟურს არ ჰგავს
ეს სიყვარული არაა მგონი
რადგან მან იცის მეც ვიცი თვითონ
მე ხომ უფალმა დამბადა მისთვის
იმისთვის ვწერო იმისთვის მოვკვდე
ვისთვისღაც ყოველ წამს გავიმეტო
და გეტყვი მრავალს ათასჯერ კიდევ
შენზე ოცნება ფრთებშესხმულს მიჰგავს
არ ვიცი რატომ არ ვიცი რისთვის
ნუთუ შენ ის ხარ მრიყავ და მრინდავს
აღუწერელი ენით მომკობა
დაუწერელი ყოველი კალმით
ეს სილამაზე შენზეა მგონი
და ღმერთმა სასჯლად გარგუნა ცოფით
და მრიყავ ისე როგორდაც ზღვაში
დიდი ტალღები გლიჯავენ რითმებს
მიახეთქებენ ნაწერებს ჩემსას
კლდის შვერილებს და უღმერთო ზვირთებს
ამობრწყინდება პირველი სხივი
ფერხმთით დამთხილი ის არის შენთან
და დავრდომილი ღრუბლები შენს წინ
შენ ქედს მოგიდრეკს ქუხილი ჩექად
ხელის თითები ნარნარად რეკდა
მაგ ხელის გული სათუთი იყო
მტევანი მომცრო ზომისა გახლდათ
პატარა იჯდა ჩემს ხელზედ გოგო
თვალები რაღაც ბრწყინავდნენ მზერით
მზერა რომელიც ჩანერგა ღმერთმა
თვალები სულის სარკეა მგონი
მის ღრმულში მოსჩანს ელვარედ ჭექდა
თავს ლაფი დასხმულ ვიარო ოღონდ
მეორედ ვნახო გვირგვინი შენი
თავს ზედ რომ გადგას მოგიძღვნა ზეცამ
შარავანდედი უმანკოდ ყოფნის
სახება შენი აღუწერელი საუფლო ენის არსება მოდგმად
ხატება შენი დაუწერელი ვითარცა კალმით ყბედობა მოთხრა
ყოველი შუღლის მიზეზი შენ ხარ
ეგ სილამაზე უსაზღვრო ზომის
და მოქარგული მზედ შემკობილი
აურაცხელი გრძნობების სვეტად
შენ ტოტემი ხარ სალოცად ჩემი
მე ვერ ავიტან ამდენს და ვბედავ
რომ ზეცამ მიყოს ოღონდაც რამე
თუ ფრთებშესხმული ავცდები მიწას
მზეს შჶმიძლია ვუსწორო თვალი
შენს ფერხმთით არის გამთხილი ია
და ვამკობ მარად ვარდების ძეგლად
მე შენს ნაკვალევს ნაბოტარს გზებში
გულაცრუებულს გეყრები ქვიშად
მე ხატს ვუყურებ მოვერცხლილს შენში
No comments:
Post a Comment