შენ პოეტის ფიქრში ზიხარ
თან კაცების გულში მყოფი
სულის მშვენებაც თუ შენ ხარ
დამშეული დაგრბის ცოფი
შენი სახიდან მომდინარს
ცრემლი უბიწო ვნებაა
ნატურალისტის ნათქვამი
შენი ხატება შვებაა
და იქ კამარას ალი ეკიდა
ვითომ თითქოსდა ვუზმერდი
ღრუბლები მიმოდიოდნენ
ქარში ნარწევი ვფიქრობდი
სურვილით წყურვილს ნდომა აკლია
შენი სიტყვებით თამაშიც ვიცი
შენზე დაწერა ჩემი ვალია
მე ამ ნაწერთან მაერთებს ფიცი
უბადრუკოვ გრძნობავ გესმის?!
ამ ქვეყანას ვტოვებ მარად
ეს პირქუში გრძნობა ჩემი
დამიხვდება ბნელში ფარად
ამ ცხოვრების მე არ მესმის
ვიბადებით ვცოდავთ ვკვდებით
შენზე ფიქრი მალულ ჩემი
ჰქრება თითქოს ქვაზე ვდებდით
მთაში მოსულ ზვავად მოხვალ
ბარში მიწა ხარ დედად ქცეული
შენ შხაპუნა ხარ კეკლუცი წვიმა
ის ტალღები ხარ ზღვაში რომ იცის
მე ვწერ და გიწერ ამ გრძნობას ჩემსას
გულში რომ ზის და უარყოფს ყოველს
ჩემი კალამი დაწყევლის ყველას
ვინც შენში უმზერს ბოროტ მომლოცველს
და მე მოგიძღვნი აზრებს ურითმოს
ფიქრში გაქცეულს ლექსებს გიქსოვდი
შორით მოსჩანდა ბინდით მოცილი
წერას ვბედავდი შენთვის ვფიქრობდი
მე მთაში მოვალ ყინულის ლოლოდ
ზღვაში ვიქნები სურვილის თევზი
ცაში არწივი ფრინველთა მეფე
შენი ხალიჩა ოთახში მყოფი
მე მინდა ვიყო ის თასმა შენი
რომელსაც მუდამ დაათრევ სხარტად
შენი სურვილის მონა მსურს ვიყო
ქარს გამატანდი თითქოსდა ლანდად
ცაში ნაჭედი ღრუბელი ვიყო
მუდამ დაგცქედრდი უბრალოდ მორცხვად
ის გამალებული გრძნობა რომ ვიყო
რომელიც შენში ბუდობდა მარად
ქარი ფურცლავდა ამ ფიქრებს ცხადულს
მწარედ მაცლიდა შენზე ოცნებებს
მე შენთვის დავწერ კიდევ უამრავს
ამ ჩემს ნაბოდვარ ნაცოდარ ლექსებს
No comments:
Post a Comment