მთვრალი ნაწეწი ნაგლეჯი ვეგდე
მე სამწყსოებას უკეთ ქცეული
დაბერებული ყმაწვილი ვიყავ
ეს უკუნეთი ბედად რყეული
ცაში ჟღურტული ჩიტების იდგა
ბარში მღეროდა მგოსანი მუნჯი
ყაყაჩოები საფლავზე იწვა
მთებში ისმოდა ყმუილი მგლური
და მზე გადაცდა ჰორიზონტს ნელა
მთვარე დუდუნებს ამაყად ბნელა
შორით განათდა ჭიუხვი სვეტად
და წამოვიდა თქეში და ელვა
სიჩუმე იყო საოცრად ფლიდი
თითქოს არსებამ დაგმო სიცოცხლე
მხოლოდ ისმოდა ნაბიჯი ნელი
ვიღაც გალობდა და მე ვილოცე
თქვენთან მოვედი სანაცვლოდ მადლის
დამგმეთ და ასე გამაგდეთ ფერფლად
და მე ასე ვწერ ამ გრძნობას ჩემსას
ზიზღის სანაცვლოდ სიყვარულს ვბერტყავ
ცაზე ღრუბლებმა შემიკრეს კოპი
ვითომ მაწვიმდა არა და არა
სინამდვილეში ეს იყო ცრემლი
რომელიც სახეს ვმალავდი ბევრსაც
და თავდახრილმა დაგტოვეთ ფეხმარდ
თქვენ კი წახვედით დადექით სხვებთან
თუ სიყვარული ჩემი არ გეყოთ
მაშ მიჩუქნია ეს გული სევდად
ჩემი სიცოცხლე რა არის ნეტავ
ამ სიყვარულმა მაქცია ღმერთად
მაგრამ არ მინდა შევცოდო ასე
რადგან ერთია ღმერთი და წმინდა
რა ვქნა მითხარით ძმებს გეკითხებით
ღირს კი სიცოცხლე უსიყვარულოდ
მე ამას ვფიქრობ მიჯობს სიცოცხლეს
სიკვდილი მდაღე და უამბორო
მინდოდა კითხვა დამესვა დებზეც
მაგრამ ვის ვკითხო ისინი არ მყავს
მეგონა მყავდნენ და მათ ვუყვარდი
თუმცაღა მათგან ვიტანდი ბევრსაც
მორჩა დამთავრდა წყალობა ჩემი
ეს გული სადღაც გაჰქრება რწფელი
მაგრამ ეს გრძნობა არ არს შინგ გულში
არც ხორციელი და ვითომ ჰქრება
მე თქვენს სიყვარულს დავმალავ ჩემში
ჩემში ამ გრძნობას დირე არ სძვრება
უბრალოდ ასე იბუდებს ბნელში
რადგანაც სული ავით მეწვება
და ნეტარების დასრულდა წლები
ეხლა მე წავალ გაღმა მარილზე
ჰე სამაია კარგად მისმინეთ
მე თქვენ მიყვარხართ ჩემს სიცოცხლეზე...
და ეხლა ბოდიშს მოგიხდით ყველას
მსურს მაპატიოთ თითქოსდა ელავს
ამ ჩემი ლექსით თუ გაწყენინეთ
იტოკში ყველას მოგიძღვნით სევდას
